ورزشی

معتبرترین سایت پیش بینی

در سال 1884 ، باشگاه شیکاگو تهدیدهای موفقیت آمیز ماه ها قبل از یک بازی نمایشگاهی دیگر در تولدو ، برای نشستن Fleet Walker را تهدید کرد. در سال 1887 ، آنسون قبل از یک بازی نمایشگاهی در برابر غول های کوچک نیوارک لیگ بین المللی ، با تلگراف تهدید موفقیت آمیز کرد که نباید با دو بازیکن سیاه پوست خود ، فلیت واکر و جورج استووی بازی کند.

تأثیر بازیکنانی مانند آنسون و نژادپرستی عمومی در جامعه منجر به جداسازی در بیس بال حرفه ای شد. در 14 ژوئیه 1887 ، لیگ بین الملل بسیار کم سن و سال رأی منع امضای قراردادهای جدید با بازیکنان سیاه پوست را صادر کرد. با رأی 6 بر 4 ، تیم های کاملا سفید لیگ به نفع خود رأی دادند و تیم هایی که حداقل یک بازیکن سیاه پوست داشتند منفی رأی دادند. تیم بینگهتون ، نیویورک ، که تازه دو بازیکن سیاهپوست خود را آزاد کرده بود ، با اکثریت آرا رأی دادند.

بلافاصله پس از رأی گیری ، هفته نامه ورزشی Sporting Life اظهار داشت: "چندین نماینده اعلام کردند که بسیاری از بهترین بازیکنان لیگ به دلیل عنصر رنگی مایل به جدایی هستند و سرانجام هیئت مدیره به وزیر [CD] White موافقت کرد که نه قراردادهای بیشتری با مردان رنگی. "

بعد از ظهر رای گیری در لیگ بین الملل ، تیم Anson’s Chicago بازی را با اشاره به استووی و واکر واضح آسیب دیده که در بیرون نشسته بودند ، در Newark بازی کرد. زندگینامه نویس آنسون هوارد دبلیو.

روزنبرگ نتیجه گیری کرد که: "یک استدلال عادلانه تر این است که به جای اینکه یک معمار [برای تفکیک در بیس بال حرفه ای باشد ، همانطور که جولز تگیل ، مورخ نژادپرستی بیس بال ، او را در آزمایش بزرگ بیس بال 1983: جکی رابینسون و میراث خود ، از آنسون نامید" ، تقویت کننده آن ، از جمله در لیگ ملی - و اینکه او غیر از برنامه بازی های نمایشگاهی تیمش ، هیچ تأثیر قابل توجهی در تغییر روند وقایع ندارد. " سال 1887 همچنین نقطه اوج موفقیت بازیکنان سیاه پوست در لیگ های فرعی کوچک بود و هر تیم لیگ ملی در آن سال به جز شیکاگو بازی های نمایشگاهی را در برابر تیم هایی با بازیکن سیاهپوست انجام داد ، از جمله مقابل نیوارک و سایر تیم های لیگ بین المللی.